Eerder schreef ik al een blog over spulletjes die handig zijn om te hebben wanneer je met je kindje oefent om zindelijk te worden. In deze blog ga ik het hebben over wat je als ouder kunt doen om je kindje te helpen.
Het oefenen met zindelijkheidstraining brengt soms frustraties met zich mee. Niet alleen voor je peuter/(bijna) kleuter maar ook voor jou als ouder!
Zindelijk worden wanneer?
Eerder schreef ik al dat kinderen in Nederland over het algemeen tussen twee en drie jaar overdag zindelijk worden. Tussen de drie en vier jaar wordt vervolgens een groot deel ’s nachts ook droog. Kinderen zijn doorgaans eerder zindelijk met plassen dan met de ontlasting.
Wanneer je kindje de leeftijd van drie bereikt heb je nog eventjes voordat het vier wordt en naar school gaat. Tegen de drieënhalf zie ik om me heen dat er ouders zijn die wat nerveus beginnen te worden want kinderen mogen doorgaans nog niet naar school als ze niet zindelijk zijn en als er scholen zijn die het wel toestaan, moeten de ouders komen opdraven wanneer de kinderen een ongelukje hebben. Incidenteel natuurlijk niet maar als het structureel is wel.
Dus…het lukt niet en nu? Heb je onderstaande tips al geprobeerd?
• Blijf kalm Het klinkt logisch maar kan heel moeilijk zijn: blijf ten alle tijden als ouder rustig en reageer ook rustig op je kind. Een kind leert door te vallen en weer op te staan, ongelukjes horen daar nu eenmaal bij. Het is van belang om neutraal te reageren wanneer je kind een ongelukje heeft. Wordt niet boos en geef geen straf, het kind leert er niets van en het voegt niets toe aan je hele traject.
Sterker nog, dit werkt averechts. Je kind kan hierdoor angstig en onzeker worden. Als je kindje leert zindelijk te worden, zal het zeker in het begin nog regelmatig voorkomen dat het per ongeluk in de broek plast. Zelfs wanneer je kind al een tijdje zindelijk is, zijn ‘ongelukjes’ heel normaal. Als je kind bijvoorbeeld fijn aan het spelen is, kan hij of zij te laat zijn om op tijd voor het toilet te zijn.
• Bied een informatief stuk aan je kindje aan. Dit kunnen boekjes zijn, apps, tekeningen of filmpjes. Lees er samen over, stel je kind vragen en praat erover. Vaak vinden kinderen het ook spannend en gek dat er iets uit hun lichaam komt. Zeker het toilet kan veel spanning oproepen bij kinderen. ‘Want waar gaat het naartoe’, ‘wat als ik word doorgetrokken?’ Kinderen hebben een levendige fantasie en kunnen nog niet altijd fictie en realiteit goed onderscheiden.
Door dingen bespreekbaar te maken leer je je kind dat hij of zij niet alleen met de angsten hoeft te ‘dealen’. Trek bijvoorbeeld samen het toilet door, maak er een grapje van ‘wat gek he?’ en bespreek het. ‘Waar zou dat naartoe gaan?’ ‘Zullen we dat samen eens uitzoeken?’
• Er zijn diverse vormen van beloningssystemen. Vooropgesteld is een groot compliment wanneer het wel lukt voor een kind veel waard, dat is vaak al een beloning op zich. Uitvoerig klappen, een vreugdedans, een gil, het hoort er allemaal bij. Maar je kunt daarnaast ook denken aan een stickersysteem. Bijvoorbeeld bij 3 stickers mag je kind een kadootje grabbelen uit de grabbelton of het toetje van de avond bedenken.
Je kunt hier zelf allerlei beloningen bij bedenken, advies is wel om het klein te houden. Andere vorm van belonen is ‘lik op stuk’. Hierbij ervaart je kind direct de positieve consequentie van zijn/haar daad. Bijvoorbeeld als het gelukt is om op het toilet te plassen, gaan jullie meteen een spelletje doen.
• Wellicht ten overvloede maar ik wilde het toch genoemd hebben. Denk je eraan om de luiers eruit te doen? Laat je kind zien dat er geen luiers meer in huis zijn en deze ook niet meer in huis komen. Heel soms kan het namelijk ook even de ‘mindset’ zijn die omgezet moet worden. Maak het niet te zwaar en gebruik voor de ongelukjes een Moepsy.
• Praat erover met mensen uit je omgeving. Neem hierbij samen de dagelijkse routine door en wat je zelf al hebt geprobeerd. Soms hebben ouders een blinde vlek en kan een kleine verandering al een groot verschil maken. Oké, dit klinkt wellicht wat wazig maar wat ik hiermee bedoel is dat het kan zijn dat je er als ouder zo mee bezig bent dat je er bijvoorbeeld teveel bovenop zit en/of het een machtsstrijd is geworden.
• Stel jezelf de vraag hoe veilig het is bij jou thuis en probeer dit vanuit de ogen van je kind te bekijken. En dan bedoel ik niet per se de fysieke veiligheid maar de emotionele veiligheid. Zit je als ouder zelf niet lekker in je vel dan kan dit effect hebben op je kind of is er een grote verandering geweest wat impact kan hebben op je kind (verhuizing, overlijden van een huisdier etc).
Maar dat kan ook iets simpels zijn (in jouw ogen) zoals bijvoorbeeld dat je kind alleen op het toilet moet zitten terwijl je zelf de was staat te vouwen of je kind voelt de ondergrond niet meer met zijn/haar beentjes terwijl het op het toilet zit (een krukje kan dan helpen). Je kunt het zo gek niet bedenken maar kinderen hebben soms gedachten in hun hoofd waar wij als volwassenen niet eens aan denken.
• Wanneer dit allemaal niet helpt dan adviseer ik je om naar de huisarts te gaan. Mogelijk is er wel een medische oorzaak. Het is belangrijk om hier dan tijdig achter te komen zodat hier ondersteuning voor kan komen. De huisarts kan je doorverwijzen naar de kinderarts. Je kunt dan bijvoorbeeld terecht komen op de plaspoli. De plaspoli is voor kinderen vanaf ongeveer 4 jaar.
